Vanwege een storing bij deze site is mijn laatste reisblog (nog geschreven in Zuid-Amerika) enkele weken vertraagd. Inmiddels ben ik alweer 3 weken terug in Nederland, nog steeds niet helemaal gewend en tegelijkertijd is het ook heel normaal om weer hier te zijn.
Ik heb besloten dat ik de Zuid-Amerika vibe nog even wil doorzetten in Nederland, vandaar dat ik tot nu toe ook nog niet bereikbaar ben geweest per telefoon, en dat ik het liefst per dag bekijk wat ik wil doen.

Hier mijn blog, geschreven op 2 juli 2014

Na 177 dagen gereisd te hebben is het tijd om terug te gaan naar Nederland. Heel gek. Zo enorm veel gedaan, gezien, gelachen, geleerd, gefeest, gerelaxt en af en toe ook gehuild en geschreeuwd. Ik had gedacht dat reizen alleen maar leuk en fijn zou zijn, en had ook heel graag hier kunnen typen dat ik het alleen maar heel erg leuk heb gehad, maar dat is niet waar. Ik heb het grotendeels zeker heel leuk gehad, maar reizen is zeker niet als vakantie. Soms was het echt vermoeiend, steeds nieuwe mensen ontmoeten en daar energie in steken, om vervolgens na een paar dagen alweer afscheid te moeten nemen. En overal op je hoede moeten zijn om niet afgezet of bestolen te worden, of lange busritten over hobbelige weggetjes met keiharde Zuid-Amerikaanse volksmuziek in je oren. Het voegt zeker iets toe aan de ervaring, maar het is soms enorm wennen en kost energie. En daarnaast ben ik tijdens mijn reis ook veel geconfronteerd met mezelf, wat ik niet altijd even leuk vond.

Na Colombia ben ik samen met Marvin doorgereisd naar Ecuador, om te beginnen in de hoofdstad Quito. Quito ligt redelijk hoog en was dus ook mega koud wanneer er geen zon was. Verder ligt Quito precies op de evenaar en zijn we vanuit hier naar Mitad del Mundo 'het middelpunt van de aarde' gegaan (00,00). Daar aangekomen bleek het middelpunt van de aarde ooit verkeerd berekend te zijn (stupid Americans) en was de oorspronkelijke berekening van de Inca's de correcte, maar aangezien het museum inmiddels al was gebouwd en het echte middelpunt zich ergens op een drukke autostraat bevond, hebben we het échte middelpunt niet kunnen zien. Verder was Quito weer een grote stad waar we niet perse lang wilden verblijven, dus na wat rondgelopen te hebben door de parken en de straatjes zijn we buiten Quito naar een Spa gegaan om uit te rusten van deze enorm zware dagen. De baden met verschillende temperaturen lagen midden in de bergen, en omdat we zo hoog waren vlogen de wolken vlak boven ons over terwijl wij wegrimpelden in het hete water - heerlijk!
Toen we vanuit Quito wilden vertrekken naar Baños hoorden we ineens over een rave-festival op een eiland in de jungle in Ecuador. Vrijwel meteen besloten we ons plan om te gooien en op zoek te gaan naar dit mysterieuze festival. Met een paar vage aanwijzingen gingen we op pad. Onderweg naar Tena is helaas een van onze tassen (met laptop!) gejat door een jongen die kauwgom verkocht in de bus. Toen we er eenmaal achter kwamen dat die tas weg was (en ik vrij veel stampij in de bus heb gemaakt), vertelden een paar mensen dat ze de jongen hadden zien weglopen met een tas die niet van hem was, maar dat ze ''niet wisten van wie die tas dan wel was''. Echt proactief of behulpzaam zijn de mensen hier niet..
De volgende dagen in Tena hebben we vooral heerlijk gegeten en getracht een tent te zoeken voor het festival, maar tevergeefs. We besloten gewoon zonder tent te gaan en wel te zien hoe we het zouden oplossen. Met een paar extra aanwijzingen vonden we de hectometerpaal van waaruit we de jungle in moesten lopen, een rivier moesten oversteken met een kabelbaan of klein roeibootje, om vervolgens nog een stuk door de jungle te lopen en aan te komen op een prachtige plek. Hangmatten, houten vlonders, vlinders, vogels en heel veel muggen. Wij als Nederlanders waren natuurlijk stipt op tijd, helaas de organisatie en de andere bezoekers niet, het festival zou pas over een uur of 6 beginnen. Ook het festival zelf bleek helaas niet te zijn zoals we hadden gehoopt, in Nederland weten mensen echt hoe ze moeten feesten, hier snappen mensen dat nog niet zo goed. Zodra de muziek begon kwamen er heel langzaam wat mensen zo ver mogelijk van de dj-booth af staan en schuifelden langzaam heen en weer op het ritme. Het toppunt van de 'rave' was een dj die plots stopte met draaien, een beat aan zette en begon te rappen. Het idee is leuk, misschien, maar de uitwerking was redelijk lachwekkend. Ondanks dat dit feest volgens Nederlandse termen absoluut niet als rave bestempeld mag worden, hebben wij ons prima vermaakt.
Baños was onze volgende bestemming: tijd voor wat actie! Ik keek al vanaf het begin van mijn reis uit naar deze plek omdat er hier een schommel is waarbij je boven een enorm dal schommelt en uitkijkt over de bergen. Toen we samen een 4wheeldrive huurde en door de bergen scheurden richting Casa del Arbol (de schommel) begon het kind in mij al zachtjes te giechelen van plezier. Daar boven aangekomen was er overal alleen maar mist, dus was er niks van het beloofde uitzicht te zien! En daar bovenop kwam nog dat de schommel gesloten was!! (iets met gevaar om uit te glijden door regen of zulke onzin) Het kind in mij was enorm teleurgesteld en eigenlijk ook een beetje boos. Daarom besloot ik maar om van een brug af te springen, met wat veiligheid wel. Wat was dat een gave ervaring! Adrenaline vermengde zich met angst toen ik op het punt stond te springen, maar op het moment dat ik van die brug richting een rivier sprong vond ik het al jammer dat het al voorbij was. Totale overgave, geen angst meer. De adrenaline kickte later pas weer in, toen ik weer op mijn voeten op de grond stond. Een bijkomend positief effect van de sprong was dat de enorme knoop die al weken in mijn nek zat eruit werd gekraakt.
Na Baños zijn we naar Montañita vertrokken, strand en feest! Aan de ene kant was het er verschrikkelijk, deed het me denken aan een fout vakantieoord in Spanje, aan de andere kant hebben we hier eindelijk op lekkere muziek kunnen dansen en aan het strand kunnen relaxen. Vanuit Baños zijn we met een boot de open zee op gegaan om, jawel, walvissen te spotten. Wat een enorm indrukwekkende beesten zijn dat! Springend uit het water (wat ik knap vind met zo'n gewicht), dolfijnen die er omheen sprongen en speelden, prachtig. Een mega grote, helaas dode, zeeschildpad gezien en tijdens het snorkelen nog meer vreemde vissen, krabben en zeesterren gezien.
Na Baños zijn we via Puerto Lopez terug naar Quito gegaan, van waaruit we eigenlijk nog naar Panama wilden. Een vrij last-minute plan wat dan ook niet waargemaakt kon worden, wat betreft geld en tijd. Omdat we allebei terug moesten naar Bogota voor onze terugvlucht en we daarvoor nog 2 weken de tijd hadden besloten we om terug te gaan naar de plekken in Colombia waar we het meest hadden genoten.

Medellin was daar zeker een van, rare feestjes en leuke mensen. Op mijn verjaardag besloten we om over Medellin heen te vliegen, te paragliden. Wauw wauw wauw. Wat een bijzondere ervaring. Ik zou zo graag een vogel willen zijn.
Na Medellin vertrokken we voor een laatste weekje naar de kust, Palomino. Hier waren we nog niet eerder geweest maar hadden we hele goede verhalen over gehoord. Palomino bleek echt de perfecte plek om onze en mijn reis af te sluiten. Jungle die overloopt in een prachtig wit strand met blauwe zee. En na de laatste anderhalve maand in Colombia en Ecuador winter te hebben gehad (en dus amper zon te hebben gezien), was het ook heerlijk om weer een keer weg te drijven in je eigen zweet. Nooit gedacht daarvan te kunnen genieten. Het enige actieve wat we hier hebben gedaan is voetbal kijken (yesss!!) en op een tube zijn we de jungle door gedreven op een rivier die uiteindelijk uitmondde in de zee. Eigenlijk is het echt zonde dat elk uitzicht zo snel went, want na 6 maanden in Zuid-Amerika te zijn geweest is er eigenlijk nog weinig wat echt nog een grote indruk op me achter laat. Maar ik heb mijn best gedaan met nieuwe ogen van de omgeving te genieten, en dat is me redelijk gelukt. Prachtige bomen, slangen die in het water met ons mee zwommen (ieeh!) en de hele sereniteit die de omgeving had. Ik wil niet weg!
Inmiddels zit ik in mijn eentje in Bogota, nadat we nog een nachtje in Santa Marta met twee vrienden uit Palomino heel goed hebben gefeest hebben we een bus naar Bogota gepakt en heb ik Marvin op het vliegtuig gezet. Heel gek om na 3 maanden 24/7 met iemand te zijn geweest nu weer alleen te zijn. Ik vind het niet moeilijk om alleen te zijn, dat niet. Na 3 maanden in mijn eentje te hebben gereisd is daar wel iets in veranderd voor mij, ik vond het vroeger enorm moeilijk om alleen te zijn, nu kan ik er wel van genieten. Ik hoop dat ik dat in Nederland zo kan houden.

Aan de ene kant kijk ik er enorm naar uit om weer in Nederland te zijn en mijn familie en vrienden weer te zien, een eigen kamer te hebben, een eigen bed, en niet uit een tas te hoeven leven met maar 4 setjes kleding (meer heeft een mens eigenlijk echt niet nodig, maar leuk is het wel om meer kleren te hebben). Aan de andere kant vind ik het best moeilijk dat het reizen is afgelopen en dat ik weer terug moet gaan naar 'het normale leven'. Op het moment voel ik me melancholisch en moe. De afgelopen drie maanden met Marvin zijn naast heel fijn en mooi ook best pittig geweest. Ik denk dat ik het samen met iemand reizen best heb onderschat, het is intensief om constant op elkaars lip te zitten en rekening met elkaar te willen/moeten houden. Alleen reizen is wat dat betreft eigenlijk makkelijker, maar ik ben enorm blij dat ik ook samen met hem heb kunnen reizen en deze bijzondere ervaring met hem heb mogen delen en zo dicht bij iemand heb mogen komen en mezelf zo open heb kunnen stellen voor iemand. Ik kan oprecht zeggen dat ik heel erg heb genoten! Sommige vrienden en familie hebben me ook echt in andere staat gesproken, en ik kan ook niet ontkennen dat ik het soms zwaar heb gehad, maar ik ben heel blij dat ik met een tevreden, voldaan en gelukkig gevoel terug mag kijken op mijn reis.

Oke, voordat ik echt emotioneel ga worden zal ik jullie nog even verblijden met wat leuke feitjes over mijn reis:
- Ik heb in totaal 177 dagen doorgebracht in Zuid-Amerika
- Ik heb in totaal 4 landen bezocht
- Ik heb in totaal 37 steden bezocht
- Ik heb in totaal in 73 verschillende bedden geslapen
- Ik ben in totaal in 6 verschillende ziekenhuizen geweest
- Ik heb in totaal mega veel geld uitgegeven
- Ik heb in totaal 4x op een boot gezeten
- Ik heb in totaal in 6 verschillende vliegtuigen gezeten (terugvlucht meegerekend)
- Ik heb in totaal in ontelbaar veel bussen gezeten, geprobeerd te liggen en geprobeerd te slapen
- Er zijn in totaal 4 elektronische apparaten die ik mee had/hier had gekocht kapot gegaan
- Ik ben in totaal 62 sokken kwijtgeraakt
- Ik heb in totaal ontelbaar veel jointjes gerookt (sorry mam, het was groepsdruk!)
- Ik heb in totaal heeeeeel veel muziek gemaakt
- Ik heb in totaal heeeeeeel erg veel genoten