Na 3 weken gereisd te hebben is het tijd voor een update. Het voelt alsof ik al 2 maanden weg ben, ik weet niet of dat aan het klimaat ligt, aan de hoeveelheid dingen die ik al heb gedaan en gezien, aan de vele verschillende mensen die ik al heb ontmoet, aan de ontelbare indrukken die ik heb opgedaan of aan het feit dat ik hier gewoon helemaal niks moet en zo uitgerust ben. Anyways, het is heerlijk!

Na een vlucht van ongeveer 20uur kwam ik midden in de nacht aan in Lima, met handen-en-voeten-Spaans een taxi naar mijn hostel genomen. Heel vreemd om in een warm land te komen, waar lichtkabels van sneeuwpoppen en kerstklokjes tussen het verkeer stonden. Nadat de taxichauffeur drie keer verdwaald was eindelijk aangekomen in mijn hostel. Helaas sprak de staff geen Engels, waren er überhaupt geen andere gasten in het hostel, werd mijn tas op een bed gegooid en werd ik verder alleen gelaten. De regen drupte door het dak heen, op het bed boven mij, dus ik besloot maar gewoon te gaan slapen en morgen verder te kijken. Op de eerste dag in Lima ben ik rond gaan lopen door Barranco, de artistieke wijk in Lima waar ik verbleef. Wat een prachtige gebouwen en kleuren! Op de muren staan prachtige schilderingen en overal zijn mooie parkjes met bomen en bloemen, zo kleurrijk! Op het strand zitten hele families bij elkaar, alle leeftijden. Ik had niet gedacht dat ik het zo lekker en zo makkelijk zou vinden om alleen te zijn, maar het bevalt me goed!
Na een paar dagen ben ik gewisseld van hostel, en heb ik besloten met een jongen uit België mee te reizen naar Huanchaco, een surfplek 9uur ten noorden van Lima. Lima zelf heeft niet zo veel indruk op mij gemaakt, het is een grijze, drukke, business-stad waar je makkelijk in kunt verdwijnen + verdwalen. Er zijn wel een aantal mooie gebouwen en kerken te vinden in Lima die de moeite waard zijn. Zo heb ik het Monasterio de San Francisco bezocht, een oud klooster met hele indrukwekkende, horror-achtige catacomben. Er zijn in Lima ook een aantal lokale markten, waar veel locals te vinden zijn. De drukte daar deed me denken aan Bankok, mensen die je naar hun kraampje proberen te roepen, enorme vissen op toonbanken en kippen, koeien en varkens die aan haken hangen. Op deze lokale markt hebben we ceviche gegeten, een typisch perivuaans gerecht van rauwe vis met heel veel uien en een speciaal soort saus met limoen. Lekker en apart, met een risico op buikkrampen later. De wijk Barranco is prachtig, heeft een hele relaxte sfeer en is dicht bij het strand. In Miraflores, een andere wijk in Lima, zijn wel een aantal leuke clubs, maar het nachtleven hier trekt mij toch niet zo.
Het boeken van een bus in Lima heeft mij kennis laten maken met het welbekende mañana mañana fenomeen: volgens internet zou het kantoor van het busbedrijf open zijn van 10.00 am tot 10.00 pm, ma t/m zo. Aangekomen op het kantoor om 13.50 hangt er een briefje op de deur dat de medewerkers net zijn lunchen en dat ze om 15.00 weer terug zijn. Had ik wel kunnen weten natuurlijk, dus ik besluit om zelf ook even te gaan lunchen. Om 15.10 weer terug aangekomen op het kantoor, niemand daar. Om 15.50 komt er heel rustig een dame aanlopen, zeggende dat ze pas om 14.30 is gaan lunchen. Het is even anders dan hoe dingen in Nederland gaan, maar ik heb 6 maanden om te reizen, dus alle tijd en geen haast. Dat wordt mijn motto: \'Geen haast in Zuid-Amerika\' ;)

De busrit naar Trujillo (en vervolgens taxi naar Huanchaco) was nog comfortabeler dan een vliegtuig. Luxe stoelen met genoeg beenruimte, eigen tv-tje met keuze uit genoeg films, een dekentje, drankje en hapje. Zo kan ik wel reizen! Aangekomen in Huanchaco vinden we een heel gaaf en goedkoop hostel (Naylamp) met grote tuin, hangmatten, eigen keuken, chillbanken en mensen die muziek maken. We voelen ons meteen thuis! Op de lokale markt kopen we heerlijk fruit, groenten en broodjes voor lunch. Het weer is hier fantastisch en de zee is heerlijk. Niet om rustig in te zwemmen, maar om ruig in te verdwijnen. Het is hier een uitdaging om het water in te gaan zonder om te vallen, of om het water uit te komen met je hele bikini nog aan. De zonsondergang hier is zo mogelijk nog mooier dan die in Lima. De zon als een grote sinaasappel net boven het water, brandend op je gezicht, en de oceaan die verandert in een bad van champagnebubbels. Het is magisch.
Huanchaco is echt een surfplek, dus ik besluit om ook een surfles te nemen. Hoewel ik had gedacht dat ik het echt niet leuk zou vinden en gefrustreerd zou raken omdat ik het niet meteen zou kunnen, vond ik het verbazingwekkend genoeg heel gaaf! Al was het alleen al om een grote golf op me af te zien komen, met daarin honderden vissen die omhoog springen. De kwallen zo groot als een onderbeen waren dan weer wat minder fijn, maar net zo indrukwekkend. BBC Oceans Deep is er niks bij. Het surfen zelf is makkelijker dan ik dacht, het peddelen tegen de golven in is wat me meer moeite kost. Met een klein duwtje van mijn surfleraar is het me een paar keer gelukt om recht op te staan. Ik heb nog geen \'waves geshred\' zoals de profi surfer het zou noemen, maar ik was best een beetje trots. De volgende dag kon ik helaas mijn schouder amper bewegen door mijn overbelasting/hypermobiliteit, dus het surfen moet weer even wachten voor mij.
Tot nu toe heb ik een fijne reisbuddy gehad die goed Spaans sprak, waardoor ik zelf nog niet echt gedwongen was om Spaans te spreken. De meeste simpele gesprekken kan ik wel begrijpen omdat ik veel dingen uit het Frans herken, maar ik merk wel dat ik me gehandicapt voel zonder echt de taal van de locals te spreken. Daarom besloot ik om Spaanse les te nemen om wat basis te leren. Dit raad ik mensen die in Zuid-Amerika gaan reizen echt aan!

Iets waar je ook niet onderuit kan als je in Zuid-Amerika reist, is ziek worden. Het is klote, maar hoort er wel bij. Veel water drinken en zorgen dat je een wc in de buurt hebt is een van de weinige dingen die je kunt doen.

Na een week te hebben gechilled en volledig ontspannen te zijn, besloot ik om in mijn eentje verder te reizen naar Cusco. Ik was de bruine woestijnachtige omgeving zat en was toe aan groene bomen. Dus na een pittige busrit van 45uur kwam ik aan in Cusco. Cusco ligt op 3400m hoogte dus het is een stuk kouder dan in de vorige plekken waar ik vertoefde. Even wennen dus. Maar ondanks dat was ik meteen verkocht aan Cusco. Wat een prachtige stad, omringd door machtige gebergtes. De sfeer in Cusco spreekt mij ook meteen aan, een beetje een gevoel van Utrecht krijg ik er wel. Alle clubs, hostels en marktjes zijn op loop-afstand en alle gebouwen en parkjes zijn zo mooi! Na een paar dagen de stad te hebben verkend, warmere kleding van Alpaca wol te hebben gekocht en cuy (guinea pig) te hebben gegeten (de vegetariër in mij maakt plaats voor traditionele peruviaanse gerechten), boek ik een tour naar Machu Picchu. Ik kies voor de Inka Jungle Trail omdat deze de meeste variatie in activiteiten biedt.

- Dag 1: We beginnen vroeg in de ochtend en rijden met een busje van Cusco naar Abra Malaga, met een altitude van 4350m het hoogste punt. Vanaf daar mountainbiken we naar Santa Maria (altitude 1430m). Het is echt de meest fantastische fietstocht die ik ooit gemaakt heb. Ik denk dat we in de 3000 meter die we gedaald zijn alle seizoenen hebben meegemaakt. We begonnen in de wolken, met ijzige kou en kleine sneeuwvlokjes, vervolgens daalden we een stuk en fietsten we door de stromende regen. Maar gingen we dan weer een bocht om, dan was er ineens heerlijke warme lucht en zon. Dit alles zorgde voor heerlijke geuren en prachtige uitzichten. Grote vogels die naast ons vlogen en dieren die we wel hoorden maar niet konden zien. Door het regenseizoen waren de watervallen groter geworden en liepen ze als rivieren over de weg heen. Met onze fietsen er doorheen was best pittig, van top tot teen doorweekt en ijskoud. Maar de kick van het fietsen door deze bergen overwon dit zeker.

- Dag 2: Om 7uur \'s ochtends staan we klaar om de hike te beginnen. Helaas heb ik koorts, keelpijn en buikkrampen (misschien toch hoogteziekte?), maar ik zal toch moeten geloven aan de hike. Het is prachtig en dodelijk vermoeiend tegelijkertijd. Mijn schoenen zijn nog doorweekt van het fietsen door de rivieren gister, dus dat helpt ook niet echt mee. We klimmen gevaarlijke stukken omhoog in een hoog tempo in de brandende zon, ik denk niet dat ik ooit eerder in mijn leven heb gezweet, of mijn beenspieren heb gebruikt. Maar door alle adrenaline voel ik me wel een stuk beter. Het is fantastisch om zo door de jungle te lopen, papegaaien te zien en enorme duizendpoten en dikke spinnen te ontwijken. De miljoenen verschillende kleuren, de duizenden verschillende geuren, het is echt echt echt fantastisch hier. De geur van overrijpe mango wordt verdrongen door de zoete smaak van een perfecte mango (ik denk niet dat ik ooit eerder zulke lekkere mango heb gegeten als deze uit de jungle). Onze gids vertelt ons de geschiedenis van de Inka\'s en speelt tijdens het lopen voor ons op zijn (pam)fluit (als hij niet buiten adem is van het klimmen). Na flink verdwaald te zijn geweest komen we naar 9uur hiken eindelijk aan bij de hot springs. Dit is een natuurlijk zwembad met warm bergwater, heerlijk om 3uur lang in te ontspannen. Vervolgens lopen we het laatste stuk naar Santa Teresa.

- Dag 3: We hiken naar een plek om te zip-linen, midden in de bergen. Ondersteboven van de ene berg naar de andere berg vliegen. Wat een kick!! Tip voor dames die dit in de toekomst ook eens willen proberen en hier graag leuke foto\'s van willen, trek een koltrui aan. Gecensureerde foto\'s zal ik binnenkort uploaden als de pc\'s het hier toelaten.
Na het zip-linen hiken we 5uur in de regen naar Aguas Calientes.

- Dag 4: Helaas word ik opnieuw doodziek wakker. Ik twijfel of ik extra zal betalen voor een bus naar Machu Picchu maar besluit toch om te lopen. Af en toe stoppen om over te geven en dan weer verder, 2uur lang trappen oplopen met ongelijke hoogtes. Zweten krijgt (opnieuw) een nieuwe betekenis. Eenmaal boven aangekomen word ik stiekem een beetje emotioneel. Wat een indrukwekkend uitzicht. Ik had niet gedacht dat dit zo veel indruk op mij zou maken. Ik zou zo graag goed willen omschrijven hoe het daar is, maar het zal alleen maar af doen aan de werkelijkheid. Het is een van de zeven wereldwonderen, en ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat het adembenemend is. Tip voor de mensen die de Machu Picchu gaan beklimmen, boek van tevoren ook Huayna Picchu, de grootste berg bij Machu Picchu. Het is opnieuw even een flinke klim, maar vanaf hier is het uitzicht zo mogelijk nog betoverender. Ik heb op het topje van de berg een paar uur gezeten en om me heen gekeken. Zo\'n uitzicht verveelt niet.

Gisterochtend ben ik terug gekomen van Machu Picchu en ik heb gisteravond een bus naar Arequipa gepakt. Mijn telefoon is helaas op mysterieuze manier kapot gegaan, dus ik ben voorlopig te bereiken via mail (vera_boesten@hotmail.com) of via facebook. Als ik genoeg heb van Arequipa zal ik richting Lake Titicaca vertrekken en van daaruit de grens over gaan naar Bolivia.

Ik zou nog 100 dingen op kunnen schrijven die ik allemaal heb meegemaakt, gezien of heb geproefd, maar voor nu laat ik het hier bij. Gefeliciteerd als je deze hele blog hebt uit gelezen!

Tips voor reizigers:
- Neem je studentenkaart mee! (in het Engels als je die hebt) Je kan op veel plekken korting krijgen.
- Neem genoeg ORS mee vanuit huis.
- Ook als je denkt dat je naar een warm land gaat, neem genoeg warme kleding mee.
- Afdingen is niet lullig, het hoort.

- Check voordat je een tour boekt goed wat er allemaal bij inbegrepen zit en wat je nog extra moet betalen.

Verder even om mijn bezorgde familie gerust te stellen: het is echt niet gevaarlijk om in je eentje te reizen in Zuid-Amerika. Natuurlijk moet je opletten, je spullen in de gaten houden en niet zomaar dingen aannemen van vreemden, maar het is echt opvallend hoe vriendelijk de locals hier zijn naar meisjes die alleen reizen. Ik heb al een aantal keer in mijn eentje op een bus gewacht of in een parkje gezeten, en er komen vrijwel altijd locals naar me toe om een praatje te maken. Ze komen niks verkopen, nee het is gewoon oprechte interesse. Ik zit er eerlijk gezegd niet altijd op te wachten, maar het geeft wel een veilig gevoel.